Kritiens nebeidzams
vienmēr, atkal un joprojām
Es krītu
Mēmi tverot ar rokām gaisu
Meklējot kārtējo atkarību
Kārtējo ilūziju
Par pamatu zem kājām
Satver mani un noturi
Liec man iemīlēt smiltis
Un aizmirst par mākoņiem
Pasargā mani no baiļu atvariem
Un dusmu ugunskuriem
Mīli mani tik stipri tik cieši
Lai es noturētos uz zemes
vismaz uz brīdi
Līdz kamēr zeme izirst zem kājām
Un es krītu
Atkal, joprojām... |